فیزیوتراپی و درمان آرتروز زانو

آیا داروی آرتروز زانو وجود دارد؟

تزریق ماده ژله به داخل مفصل، چنانچه از سوی پزشک انتخاب و تزریق شوند، به طور جدی باعث بهبودی شکایات بیماران می‌شوند. داروها در درمان آرتروز زانو نقش بسیار کمی دارند، و معمولا مصرف انواع داروهای مسکن در این بیماری برای کاهش درد زانو مورد استفاده قرار می‌گیرند.داروهای مسکن مانند استامینفون، دیکلوفناک، ایندومتاسین، سلکسیب، بهتر است تحت نظر پزشک مصرف شوند، و در صورتی که این داروها زیاد مصرف شوند، ممکن است بیمار به توصیه‌های بهداشتی و دستورات پزشک توجه نکرده، و باعث پیشرفت آرتروز شود.

به علاوه، این داروها عوارض گوارشی داشته، و چنانچه برای مدت طولانی مصرف شوند، عوارض کلیوی به وجود می‌آوردند. همچنین داروهای موضعی مانند کپسایسین، اثرات شناخته شده دارند و عوارض کلی در بدن ندارند.با توجه به تمامی تبلیغات صورت گرفته در ترمیم غضروف در برخی از داروها، تاکنون اثرات ترمیمی این داروها اثبات نشده، و ممکن است که بیشتر نقش ضد درد داشته باشد.

توصیه‌هایی برای مبتلایان به آرتروز زانو:

• توصیه‌های زیر می‌تواند به مبتلایان به آرتروز زانو کمک نماید.
• از انجام دادن حرکات شدید، ناگهانی و غیر معمول زانو خودداری کنید.
• افراد مسن (به ویژه مبتلا به آرتروز زانو) باید از نشستن در وضعیت‌هایی که نیاز به خم کردن زانو دارد، نظیر چهار زانو و دو زانو نشستن، خودداری کنند. به این افراد توصیه می‌شود حتی الامکان روی زانو ننشینند، و برای نشستن از مبل یا صندلی راحتی استفاده کنند.
• افراد مبتلا به این درد، باید هنگام بلند شدن از صندلی، ابتدا دست‌های خود را روی دسته‌های صندلی قرار دهند، و خود را کمی به سمت جلو بکشند، بعد با فشار دست‌ها از روی صندلی بلند شوند.
• روزانه حداقل ۳۰ دقیقه پیاده روی کنند.
• حتی الامکان کمتر از پلکان بالا و پایین روند، اما در صورت نیاز به ویژه زمانی که درد زانو شدت پیدا کرده از پهلو، از پله‌ها پایین یا بالا بروند.
• استفاده از سطوح شیب‌دار به جای پلکان به همه افراد به ویژه مبتلایان به درد زانو توصیه می‌شود.
• در مواردی که آرتروز بسیار پیشرفت کرده است، بیماران مبتلا باید پشت میز، نماز بخوانند. به این ترتیب که هنگام سجده، روی صندلی بنشینند و پیشانی خود را روی میزی که مهر روی آن است قرار دهند.
• ممکن است تغییر ناگهانی نوع فعالیت‌های روزمره، به زانو آسیب برساند. لذا بهتر است، این تغییرات یکباره صورت نگیرد.
• همواره باید از کفش‌های خوب و با اندازه مناسب استفاده کرد. از پوشیدن کفش‌ها، صندل‌ها و دمپایی‌هایی که کف لغزنده دارند، خودداری شود.
• از پوشیدن کفش‌های سفت و خشک اجتناب شود. این کفش‌ها، مانع انجام حرکات طبیعی مچ پا می‌شوند و زانوها را در معرض فشار ثانویه و شدید قرار می‌دهند.
• با انجام حرکت درمانی، ماساژ، آب درمانی، حمام با آب دریا، درمان با آفتاب، مصرف نمک‌های معدنی نیز می‌توانیم از گسترش این بیماری جلوگیری کنیم.